دوست خوبم محمد علی ابراهیمی در یکی از کامنتهای مطلب قبل نوشته بودند، گاهی شاهد هستیم که در دعاها به جای مناجات با خدا با امام حسین علیه السلام مناجات می کنند، یا وقتی که مشکلی برامون پیش می آد به جای اینکه بگیم یا الله بحق الحسین، یا خدایا به حق امام حسین علیه السلام مشکلم را رفع کن، می گیم یا حسین یا ابالفضل، شاید همین موارد که ما دقّت نداریم باعث شده که وهابیت هم در رسیدن به اهداف شوم خودشون از اون رفتارهای ما سوء استفاده کنند و استفاده تبلیغاتی کنند برای غیر مسلمان نشان دادن شیعیان.
برای همین داستانی رو آوردم که از احمد بن حنبل رئیس حنابله که وهابیت هم خود را ادامه دهنده راه آنها می دانند نقل شده است، شاید این روایت راه درست توسّل به پیامبر و ائمّه رو به ما نشان دهد.
مردی نابینا نزد پیامبرگرامی اسلام آمد و گفت: از خدا بخواه تا مرا عافیت بخشد. پیامبر فرمود: اگر می‌خواهی، دعا کنم و اگر مایل باشی، به تأخیر می‌اندازم که این بهتر است. مرد نابینا گفت: دعا کن. رسول خدا صلی الله علیه و آله به او فرمان داد تا وضو بگیرد و در وضوی خود دقت کند و دو رکعت نماز بگزارد و چنین دعا کند: پروردگارا! من از تو درخواست می‌کنم و به وسیله محمد، پیامبر رحمت، به تو روی می‌آورم. ای محمد، من در مورد نیازم به وسیله تو به پروردگار خویش متوجه می‌شوم تا حاجتم را برآورده فرمایی. خدایا! او را شفیع من گردان.

احمد بن حنبل می گوید: به خدا قسم ما هنوز از آنجا متفرق نشده بودیم و مدت ماندن ما زیاد هم طول نکشیده بود که دیدیم مرد نزد ما آمد (و چنان شفا یافت) گویا هرگز نابینا نبود.(1)
این حکایت به خوبی نشان می دهد که توسّل به پیامبر حرام نیست بلکه امر نیکو و پسندیده ای هست، و از اونجا که این روایت از خود سنّی ها و حنبلی هاست، نه از شیعیان، پس می رساند که وهابیت در حرام اعلام کردن توسّل به صالحین و شرک شمردن آن راه خطا را رفته اند.



  1. احمد بن حنبل، مسند، ج4، ص138.
برگرفته از کتاب پاسخ به شبهات وهابیت، علی باقر شیخانی و سید حسین اسحاقی.

منبع: www.tasdid.mihanblog.com